Graceland Festival organiseerde Graceland in the round: 4 singer songwriters in een cirkel, met goede verhalen en indrukwekkende liedjes. Het publiek in een kring om hen heen. Ergens in dat publiek zat ik, laptop op schoot, mee te schrijven. Een live wrap-up: ter plekke schrijven en ter afsluiting voordragen. Terwijl ik schreef dacht ik: wat heb ik aan al deze verhalen en deze prachtige muziek nou nog toe te voegen? Wat kan ik nog zeggen? Dat werd mijn uitgangspunt.
Ik durf bijna niet te beginnen
Ik durf bijna niets te zeggen
Bíjna niet
iets te zeggen
Zo…
Zonder muziek (Dit is het moment dat Tamar op haar gitaar begint mee te spelen.)
En ik stel me zo voor
Als er een God is
in de hemel
En die kijkt zo naar beneden
Naar wat er hier gebeurt
vanavond
In Salmagundi’s
Dat die dan ook even stil is
Dat degene die de wereld gemaakt heeft
stil wordt
bij het zien van alles wat er stuk is
stil wordt
bij het horen wat daarvan gemaakt wordt
In het begin was het woord
en het woord was God
En het woord was bij God
En toen waren er mensen
En toen namen die mensen
het woord.
Mensen namen het woord
Mensen, met namen als
Rokus
Jolien
Iris
Tamar
of een andere naam, die beter past
Die mensen namen
het woord
hun stem
en hun gitaar
En ze maakten muziek
en ze maakten niet goed wat er mis ging
Maar over wat er mis ging maakten zij iets prachtigs
En ik stel me zo voor
dat als ik degene ben
die Jolien gekwetst heeft
En ik zou horen wat zij heeft gemaakt
van de pijn die ik haar heb aangedaan
Dat ik daar heel stil van zou worden
Van een onooglijk café in Nashville
Naar heilige grond in Groningen
Een kamer vol mensen
nog net niet bij elkaar op schoot
Even aan het schuilen
Oren gespitst
Harten open
en
Tussen ons in
onzichtbaar
iedereen z’n eigen olifant.
Vanavond is voor iedere olifantverzorger.
Voor degene die hard vliegt en diep valt,
Voor degene in de duisternis, wachtend op het licht
Voor de zangeres zonder naam, op zoek naar een nieuwe
Voor iedereen die iemand mist die niet gemist kan worden
Voor degene die bang is voor de hel, of zich daar voor z’n gevoel bevindt
Voor wie naar zichzelf durft te kijken,
Voor wie doet alsof ze onpersoonlijk doet en daarmee zichzelf juist laat kennen,
Voor wie niks weet en daar rust in vindt
Voor wie haar tekst kwijt raakt en opnieuw durft te beginnen
Voor wie haar eigen geluk zoekt, op weg naar wereldvrede
En ik stel me zo voor
dat Jezus
vanuit de hemel
naar beneden kijkt
vanavond
Naar wat er hier gebeurt
in Groningen
En dat hij hoort dat Rokus
twijfelde
om Christus te zijn
dat Jezus dan even moet lachen
En dat Jezus daarna zegt
Ik twijfelde ook,
maar ik was niet in IJsland,
Ik was in Gethsemane.
Het zou donkerder dan ooit worden
En ik moest het licht zijn.
In het begin was het woord
En het woord was God
En het woord was bij God
En God sprak
Laat er licht zijn
En God sprak
Laten we mensen maken
En laten we muzikanten maken
En zij zullen de zwaarte lichter maken
Jullie hebben gedaan wat je moest doen.
Ons een avond laten schuilen in jullie verhalen,
in jullie muziek.
Ik durfde bijna niet te beginnen
Ik durfde bijna niets te zeggen
Misschien was God vanavond toch niet stil
En hebben we hem,
haar,
juist
door jullie
gehoord
(Ik zet Tamars liedje in, dat we eerder op de avond met de hele zaal zongen:)
Dat we gelukkig…
(Tamar pakt hem op, en iedereen zingt mee)
dat we gelukkig, dat we gelukkig gaan zijn…
Dat we gelukkig, dat we gelukkig, dat we gelukkig gaan zijn.
Organiseer jij een bijeenkomst
die het ook verdiend
om met een goed verhaal
te worden afgesloten?
Klik hier voor meer informatie!
Nannette Poortinga 