Malou van Doormaal, van de Academie voor Beeldvorming, nodigde me uit om een live wrap-up te doen tijdens QUEER. Een avond met de Drag Up Family voor de regenbooggemeenschap om elkaar te ontmoeten en diversiteit te vieren. Of ik dan ook (een beetje) in drag durfde…
Het was echt een cadeau wat je ons hebt gegeven die avond. Je laat op het podium zien wat er achter de schermen gebeurd. Want drag is niet alleen datgene wat je op het podium ziet, dat is het resultaat van een gemeenschap die elkaar ondersteunt. Dat hopen we te bouwen met de Drag Up Family en dat is wat je hebt laten zien! Tussen alle extravaganza en uitbundigheid door heb je een moment gemaakt om stil te staan bij het proces, het plezier en de struggle van drag. – Malou van Doormaal, Academie voor Beeldvorming
Het verhaal dat ik ter plekke schreef en voordroeg:
Ik kwam aanrijden, vanavond. Zette m’n auto op de parkeerplaats en dacht: Oeh, als ik vannacht weer naar m’n auto loop is het in het donker, in m’n eentje. Is dat wel veilig? En toen dacht ik: Wacht! Ik ben vanavond een man, ik hoef me nergens zorgen over te maken!
“Hallo, ik ben een dragbaby,
dit zijn mijn eerste woordjes.”
Een gewone baby vindt het denk ik stukken minder spannend om te gaan praten. Die doet maar wat en iedereen is enthousiast. Ik ben een dragbaby. Misschien zeg ik iets verkeerds. Dan hoop ik dat grote mensen-drags hier denken: “Ach, wat schattig, ze leert het nog wel.”
Ik heb al veel geleerd.
Maybe nodigde me uit om hier live een verhaal te schrijven over wat ik meemaakte en vroeg van tevoren: “Durf je zelf ook in drag?”
Durf je in drag? Natuurlijk! Het enige dat me enger leek dan in drag gekleed gaan was… naar een drag party gaan in gewone kleren.
Dus met knikkende knieën dook ik m’n kledingkast in. Er ging een wereld voor me open, die ik buiten die kast nooit had ontdekt. Met drag is elke kast een magic wardrobe naar het sprookjesland waar wij ons vanavond bevinden.
Ik moest make-up op. Ik doe nooit make-up op.
Er was in de planning voor vanavond TWEE UUR de tijd voor make-up.
Dat is meer tijd dan ik in mijn leven heb besteed aan het opdoen en afhalen van m’n mascara. Dus ik nam alle make-up mee die ik had en dacht: ze zien me aankomen. Ik heb alleen maar de goedkoopste make-up van de Kruidvat, van het merk Essence.
Ik durfde het niet uit m’n toilettas te halen. Maar je gelooft het niet. Het eerste gesprek in de twee uur opmaaktijd backstage zegt Miss diamond: “Eyeliner van Essence is het allerbeste.” The Red Queen beaamt: “All my dragmake-up is from Essence.”
Zonder dat ik het wist had ik al zoveel met deze mensen gemeen.
Ik zet een snor neer, trek m’n bretels aan en ben even bang dat mensen zich vergissen als ze me zien. Dat ze denken dat ik een verdwaalde ober ben. Maar ik ben blij met m’n metamorfose. De metamorfose die begon met de vraag of ik iets nieuws mocht proberen.
Mag ik een snor onder m’n neus hangen om even in m’n vaders voetsporen te treden? Een keer een stropdas omdoen. Leren hoe dat eigenlijk moet, een stropdasknoop. Ervoor kunnen kiezen om hem toch niet om te doen? Of, hé, dat lijkt me leuk, een keer heel grote borsten hebben. Of een baard over m’n onderkin. M’n buik ontspannen, niet inhouden. WACHT! GEEN BH AAN HOEVEN!!!
Vanmiddag, onder de douche dacht ik nog: Hmm, nog even m’n oksels scheren?
O nee! DAT HOEFT DUS NIET.
De show begint. Ik maak mijn eerste lipsync battle mee. Ik moet, ik kan het niet helpen, aan de Mini-Playbackshow denken van Hennie Huisman. En ik denk meteen: dat is oneerbiedig. Toch? Maar… iedereen kijkt zó blij, precies zo blij als ik was toen ik als kleuter fris gedoucht op zaterdagavond nog even tv mocht kijken.
En dan…
Een make-over op het podium. Wie wil? Eén iemand durft. Het duurt nog even maar dan… durft nóg iemand. The Red Queen en kitty clitty no tikks maken de twee helden op. De één met stralende ogen open, de ander houdt ze vol overgave gesloten.
De Spice Girls zingen: “Forget my past…”
Op het podium hebben ze het begrepen. Zoals kinderen het begrijpen. Ja! Playbacken, lipsyncen! Ja! Verkleedpartijen! Welk kind wil niet geschminkt?! En dan… wat krijgen ze, als prijs voor de prachtige make-up? EEN STICKER!
Drag Up Family, jullie zijn degenen die het kind in je in leven houden.
Blijven spelen, anders ga je dood.
Soms zelfs letterlijk. Ik hoorde vanavond het verhaal van The Red Queen die vluchtte naar dit land. Ze nam twee extra koffers mee. De een vol rhinestones, de ander vol jurken.
Blijven spelen, anders ga je dood.
Ik heb al veel geleerd.
Geleerd te vragen. Zoals Le Poison Ruby tijdens haar quiz vroeg: “Kunnen jullie even klappen om hoe mooi ik ben?”
Er vol voor gaan, als een firestarter het publiek vanaf het podium blussen met vlammende havermelk!
Er vol voor gaan. Ondanks de twijfel vooraf. Is het wel goed zo? Miss Diamond zei: “Ergens tijdens het klaarmaken lijk je altijd op Casper the Friendly Ghost, Casper het Spookje.” “Trust the process”, zegt de een, “Drag kan niet zonder trusting the process,” zegt de ander.
I trust the process. Met een beetje buikpijn, in het overhemd dat ik van m’n man geleend heb, met de bretels die ik al jaren aan wil maar nooit het gevoel had dat ik ermee weg kwam, en m’n meest fancy pants, want sinds een week ben ik geboren en ik kreeg de naam Miss Nancy Pants.
Backstage, na een optreden, zei Le Poison Ruby: “Was het wat? Ik viel bijna. OMG dat moeten we niet hebben, een vallende dragqueen.”
Lieve Drag Up Family, dit waren mijn eerste woordjes, dit waren mijn eerste stapjes.
Ik ben vol voor jullie gevallen.
Wil je dat ik voor jou een live wrap-up verzorg? Vul het formulier op deze pagina in!
Nannette Poortinga 