1.
Ben ik de enige die, als de nieuwe maatregelen weer eens uitlekken vóór de persconferentie, naar de nieuwslezer of krant roept: “Ho, stop, spoiler alert!”? Alsof ik nog niet het einde wil weten van de volgende aflevering van de serie Covid, die we met z’n allen bingen.
2.
Als het leven echt een serie was zou ik op dit moment de compilatie instarten: leuk muziekje aan en ondertussen kijken naar alle manieren waarop ik me verveel. Wandelingetje naar de Lidl. Wandelingetje naar de Jumbo. Wandelingetje naar de Albert Heijn. Spanning als ik denk dat ik geen mondkapje bij me heb. Mondkapje vinden in m’n jaszak. Twijfel of het mondkapje nog een dagje meekan. In de winkel afstand proberen te houden van mensen die eruit zien alsof ze dat graag willen. Bij het afrekenen per ongeluk de hand van de kassamedewerker aanraken. Daar de rest van de dag over nadenken.
3.
Over leuke muziekjes gesproken: Karin zegt dat ze Corona heeft, (maar ze heeft geen Corona).
4.
M’n man nam de dochter vandaag een dagje mee op pad, zodat ik in alle rust kon werken. Die werktijd benutte ik eerst door boodschappen te doen alsof ik een tiener was met een tussenuur (2 donuts, 1 chocolate chip cookie, 1 appelflap, 2 chocoladebroodjes). Daarna ging ik stofzuigen en de was doen alsof ik een huisvrouw was, die blij was dat ze dat eindelijk kon doen zonder dat er een peuter bij was die óók wilde stofzuigen en wassen. Nadat ik vervolgens een film keek alsof ik een tiener was die d’r huiswerk ontliep gaf ik maar toe dat ik een theatermaker was die d’r werk ontliep. Ik startte m’n laptop op, opende het script waar ik aan werk. Ik wist niet wat ik ermee moest. Ik besloot het uit te printen. Dat voelt altijd erg productief. Ik liep naar de printer en zag, net toen hij A4tjes begon uit te spugen, dat er al een uitgedraaid script lag. Van de vorige keer dat ik niet wist hoe ik verder moest.
5.
Spoiler alert: ik maak de voorstelling Mis en dit was de eerste inspiratiebron.
Nannette Poortinga 